با یادت ای آرام جان که ما را آرامی نمانده است
ای همیشه بوده . بودمان جز از تو نیست و نیستمان در کرشمه ی ابروی توست
هر آنگاه به لبه پرتگاهی نیستی رسیدیم . تو بودی که بارها دستمان را به مهر گرفتی و تا اوج بودن نوازشمان کردی
ای مهربان . بار دگر منتظر دستهای مهربان تو هستم
مرا دریاب..........مرا دریاب
به یادآر:
زندگی آهنگی است موزون بین روز و شب،
تابستان و زمستان،
آهنگی ممتد،
سکون هرگز!
حرکت و حرکت!
هر قدر جهش بالاتر،
تجربه ژرف تر.
